Trollstigen, Geiranger & een cliffhanger

Een aantal studenten had ik gehoord over Trollstigen en Geiranger. Twee toeristenplekken waar je toch wel geweest moet zijn, voordat de sneeuw gaat vallen. Dan worden namelijk enkele wegen afgesloten voor het verkeer en wordt het een stuk lastiger om dit te bezoeken.

Afgelopen zaterdag was het dan zo ver. Samen met Ben (NL) en Kate (CZ) zijn we onderweg gegaan naar Trollstigen. De reis verliep via de tunnel, richting Solsnes om daar de ferry te pakken naar Afarnes. Onderweg hebben we natuurlijk de nodige foto's gemaakt, aangezien wij allemaal gek zijn van foto's maken. Het weer was dan ook super, een beetje mist, verder geen wolken aan de lucht en een stralend zonnetje. De temperatuur was wat fris, maar in de loop van de dag is dit helemaal goed gekomen.

Nadat we waren aangekomen in Afarnes, vervolgden we de 64 richting Andalsnes. Hier wordt de omgeving echt prachtig, omdat het water in de fjorden nagenoeg stil ligt. Kortom een prachtige spiegel, wat je terug zult zien in de foto's.

Vervolgens reden we in de richting van Dombas, over de E136. Hier rij je weer tussen de bergen door en is er nauwelijks water te bekennen, op een rivier na. Hier kwamen we de eerste bordjes Trollstigen tegen. Trollstigen betekend, als ik het goed heb :-p, trol ladder. Het is een weg met in totaal 11 haarspeldbochten om boven te komen op een hoogte van zo'n 852 meter. (Volgens visitnorway.com)

Het uitzicht hier is geweldig. Je ziet de weg, met enkele watervallen en in de achtergrond het dal tussen de vele bergen. Tevens zie je de besneeuwde toppen, wat binnenkort wel weer aangevuld zal gaan worden.
Boven bij de Trollstigen lijkt het landschap enigzins op die van de maan. Je ziet nauwelijks planten, op wat gras en mos na. Overal zie je gesteente en kleine hoopjes steen. Toeristen maken namelijk een bergje van stenen, als een soort van traditie. Het is eigenlijk de bedoeling dat je dit op de top van een berg doet, als je de beklimming hebt overwonnen. Alleen is het hier iets doorgeschoten.

Na de Trollstigen, zijn we in de richting van Linge (ja, zonder N) gaan rijden, over de 63. De weg gaat verder in het dal, tussen de vele bergwanden door. Via Valldal, zijn we gestopt in Sylte, om de genieten van het uitzicht over een prachtig meer.

Vervolgens hebben we onze reis vervolgt naar Linge, om daar de ferry te pakken naar Eisdal. Inmiddels was het al na 1'en en de temperatuur was dan ook erg lekker. Na een half uurtje wachten, was de ferry dan uiteindelijk in Linge. De trip nam zo'n 10 minuten in beslag, wat eigenlijk vrij weinig is. Via Eisdal gaat de weg richting Geiranger.

Geiranger staat bekend om het fjord, waar de cruise schepen in varen, vanwege een fantastische waterval. Ook lag er op zaterdag wederom een cruiseschip. Bekijk anders deze link eens voor meer info: http://nl.wikipedia.org/wiki/Geiranger

Voordat we in Geiranger waren, zijn we gestopt bij een uitzicht punt. Hiervandaan kon je Geiranger zien en de waterval. Het was dan ook geweldig om hier te mogen staan en wij hebben hier dan ook teveel foto's gemaakt. Uiteindelijk werd ook duidelijk hoe toeristisch dit was, aangezien er 3 bussen tegelijk aankwamen om alle passagiers te droppen. Het werd dan ook aardig druk.
Ben ontdekte een pad, wat we hebben gevolgd. Het uitzicht was hier nog mooier en we hadden geen last meer van deze toeristen :-p.

Na een half uur hebben we besloten om naar Geiranger te gaan. In dit dorp zitten een aantal winkeltjes, waaronder een souvenirshop waar ik aardig heb ingeslagen.
Buitendat waren er nog enkele trollenbeelden, die er erg leuk uit zien.

Ben was hier al eens eerder geweest en wist nog een uitzichtpunt. We reden dan ook verder om Geiranger te verlaten. Na enkele haarspeldbochten hadden we dit punt dan ook gevonden.
Hij had tevens in enkele brochures gezien, dat hier een cliffhanger punt moest zijn. Ook dit hebben we gevonden. Ik was er niet zo'n fan van om er heen te lopen, aangezien je toch even de diepte in kijkt. Maar de foto's zijn dan ook geweldig.

Uiteindelijk moesten we weer op huis aan, want het was al tegen vijven. We moesten ook rekening houden met de ferries, omdat ze minder gingen varen. Dus werd het nog een sport om de eerste ferry op tijd te halen. Uiteindelijk hebben we vijf minuten moeten wachten, omdat hij later vertrok. Maar het was toch gelukt.

We hebben dezelfde weg terug genomen, omdat deze het goedkoopste en het mooiste is. Wederom zijn we weer over de Trollstigen gereden, waar het bijna uitgestorven was.

Net voor Andalsnes hebben we nog enkele foto's gemaakt van de zonsondergang, die we vanuit Molde namelijk niet kunnen zien. Via Afarnas zijn we richting Molde gegaan, om uiteindelijk rond 21.30 weer thuis te komen.

Het was dan ook een geweldige dag. Één om nooit meer te vergeten.